[FONT="]Ormanın birinde bir tavşan yaşarmış, bu tavşan sürekli kendini beğenmiş bir şekilde hoplaya, zıplaya gezinir ormandaki tüüüm diğer hayvanlardan daha hızlı olduğunu iddia edermiş. Tavşan: – Bu ormanın en hızlısı benim var mı benimle yarışmak isteyen? Tavşan gerçekten de güçlü ayakları ile hızlı koşarmış diğer hayvanlarsa tavşanın bu şekilde böbürlenmesinden hoşlanmazlarmış ama hiç biri de yarışta onu geçemezmiş. Tavşan: – Evet yine ben kazandım işte çünkü ben bu ormanda en hızlı olanım. Tavşanın her yerde ben çok hızlıyım beni hiç kimse geçemez diye dolaşması diğer hayvanları iyice rahatsız eder olmuş. Sincap: – Tamam tavşan hızlı olabilir ama bunu her seferinde söyleyip hava atması hiç hoş değil. Ayıcık: – Birisi çıkı verse de şu tavşana dersini verse de aklı başına gelse! Ormandaki hayvanlar arasındaki bu konuşmalar kaplumbağanın kulağına gitmiş. Kaplumbağa oldukça yavaş yürür tavşanın bir dakikada aldığı yolu bir günde ancak alırmış. Kaplumbağa tavşan ile karşılaşmayı çok istiyormuş diğer hayvanların yanına gidip tavşanla yarışmak istediğini söylemiş. Ayıcık: – Sen mi yarışacak’sın? Kurt: – Bu ormanın en hızlı hayvanları bire tavşanı geçemedi, sen nasıl geçebilirsin? Kaplumbağa: – Siz orasını bana bırakın. Kaplumbağa tavşanın yanına gitmiş. Kaplumbağa: – İyi günler tavşan kardeş bende seni arıyordum. Tavşan merakla sormuş; beni neden arıyorsun kaplumbağa kardeş? Kaplumbağa: – Duydum ki bu ormanın en hızlı hayvanı senmişsin daha doğrusu kendini öyle sanıyormuşsun, seninle yarış yapmak istiyorum hangimiz daha hızlıyız anlayalım. Kaplumbağanın cümlesi biter bitmez tavşan öyle bir kahkaha atmış ki ormanda tüm hayvanlar onun bu gülmesini duymuşlar. Tavşan: – Sen benimle yarışmak mı, benimle dalga geçiyorsun herhalde senin beni geçmen imkansız sen daha bir adım atmadan ben yarışı bitiririm. Kaplumbağa: – yarış yapmadan bunu bilemeyiz değil mi? Tavşan: – Pekala o zaman hazır ol yarın sabah yarışacağız. Kaplumbağa tavşanın yanından ayrılırken tavşan halen gülmeye devam ediyormuş. Ertesi sabah tüm hayvanlar yarış alanına geldiklerinde başlangıç çizgisinde kaplumbağayı beklerken bulmuşlar…[/FONT]
[FONT="]Kaplumbağa kendinden emin bir şekilde gülümsüyormuş. Ayıcık: – Söyler misin kaplumbağa tavşanı nasıl yenmeyi planlıyorsun? Kaplumbağa: – Eğer gerçekten söylediğiniz kadar kendini beğenmiş ve kibirli ise onu yenmez hiç de zor olmayacak göreceksiniz. Biraz sonra tavşan her zaman ki gibi kendini beğenmiş tavrıyla yarış alanına gelmiş ve elinde bir havuç tutuyormuş. Tavşan: – Hadi bir an önce yarışalım da bitsin daha kahvaltımı bile yapmadım. Kaplumbağa ile Tavşan son hazırlıklarını yaparak başlangıç noktasına gelmişler. Köstebek: – Ormanın sonunda ki bitiş çizgisine ilk ulaşan yarışı kazanır. Köstebeğin işareti ile yarış başlamış tavşan bir anda ok gibi fırlamış[/FONT]
[FONT="]kaplumbağa ise yavaş, yavaş yürümeye başlamış. Tavşan gözden kaybolmuş bile. Yarışmayı izleyen hayvanlar daha şimdiden kaplumbağanın yenileceğini düşünmüşler. Tavşan bir süre koştuktan sonra geriye dönüş bakmış ne gelen var ne giden. Tavşan: – Kaplumbağa bu yarışı akşama bitilir ancak en iyisi ben şurada havuçumu yiyeyim. Tavşan havuçunu yemiş bitirmiş, yola bakmış çok uzaktan kaplumbağanın yavaşça geldiğini görmüş. Alaycı bir gülümseme ile kalkmış ve yeniden koşmaya başlamış, tavşan ormanın sonundaki bitiş çizgisine iyice yaklaşmış artık. Tavşan: – Kahvaltıdan sonra bir uyku çöktü şu ağacın altında biraz kestireyim. Tavşan yarışı kazanacağından oldukça emin uykuya dalmış. Kaplumbağa ise kendinden emin adımlarla yavaş, yavaş yürümeye devam ediyormuş. En sonunda tavşanın yattığı yere varmış bakmış tavşan horul, horul uyuyor hiç de temposunu bozmadan yoluna devam etmiş. Bir süre sonra tavşan uyanmış yola bakmış kaplumbağayı göremeyince; kaplumbağa hala görünürlükte yok belkide yarışmaktan vazgeçti artık yarışı bitireyim. Tavşan bitiş çizgisine doğru yavaş adımlarla koşarken birde ne görsün kaplumbağa kendisini geçmiş hatta yarışı bitirmek üzere son bir gayretle hızla koşarak kaplumbağayı geçmeye çalışmış fakat kaplumbağa yarışı bitirmiş. Bitiş çizgisinde bekleyen bir kaç hayvan çok sevinmiş. Kaplumbağayı havaya atıp tutuyorlar onun birinciliğini kutluyorlar tavşanda bir kenarda tek başına üzgün, üzgün duruyormuş yarışı kazanan kaplumbağa tavşanın yanına gelmiş. Kaplumbağa: – Tavşan kardeş önemli olan yaptığın her işte kararlı olmaktır, gereksiz övünmek ve kendini beğenmek sadece zayıflıktır. Ben seni daha hızlı olduğum için değil daha akıllıca davrandığım ve yaptığım işi ciddiye aldığım için yendim. Tavşan: – Haklısın bundan böyle en hızlı benim diye övünmeyeceğim. Kaplumbağa: – Ben artık yuvama döneyim uzun bir yol beni bekliyor. Kaplumbağa gülümseyerek yola koyulmuş , tavşan nihayet dersini almışve yaptığı hatayı anlamış o günden sonra hiç kendini övmemiş ve hiç kimseyle yarışmamış.[/FONT]
[FONT="][/FONT]
[FONT="]Kaplumbağa kendinden emin bir şekilde gülümsüyormuş. Ayıcık: – Söyler misin kaplumbağa tavşanı nasıl yenmeyi planlıyorsun? Kaplumbağa: – Eğer gerçekten söylediğiniz kadar kendini beğenmiş ve kibirli ise onu yenmez hiç de zor olmayacak göreceksiniz. Biraz sonra tavşan her zaman ki gibi kendini beğenmiş tavrıyla yarış alanına gelmiş ve elinde bir havuç tutuyormuş. Tavşan: – Hadi bir an önce yarışalım da bitsin daha kahvaltımı bile yapmadım. Kaplumbağa ile Tavşan son hazırlıklarını yaparak başlangıç noktasına gelmişler. Köstebek: – Ormanın sonunda ki bitiş çizgisine ilk ulaşan yarışı kazanır. Köstebeğin işareti ile yarış başlamış tavşan bir anda ok gibi fırlamış[/FONT]
[FONT="]kaplumbağa ise yavaş, yavaş yürümeye başlamış. Tavşan gözden kaybolmuş bile. Yarışmayı izleyen hayvanlar daha şimdiden kaplumbağanın yenileceğini düşünmüşler. Tavşan bir süre koştuktan sonra geriye dönüş bakmış ne gelen var ne giden. Tavşan: – Kaplumbağa bu yarışı akşama bitilir ancak en iyisi ben şurada havuçumu yiyeyim. Tavşan havuçunu yemiş bitirmiş, yola bakmış çok uzaktan kaplumbağanın yavaşça geldiğini görmüş. Alaycı bir gülümseme ile kalkmış ve yeniden koşmaya başlamış, tavşan ormanın sonundaki bitiş çizgisine iyice yaklaşmış artık. Tavşan: – Kahvaltıdan sonra bir uyku çöktü şu ağacın altında biraz kestireyim. Tavşan yarışı kazanacağından oldukça emin uykuya dalmış. Kaplumbağa ise kendinden emin adımlarla yavaş, yavaş yürümeye devam ediyormuş. En sonunda tavşanın yattığı yere varmış bakmış tavşan horul, horul uyuyor hiç de temposunu bozmadan yoluna devam etmiş. Bir süre sonra tavşan uyanmış yola bakmış kaplumbağayı göremeyince; kaplumbağa hala görünürlükte yok belkide yarışmaktan vazgeçti artık yarışı bitireyim. Tavşan bitiş çizgisine doğru yavaş adımlarla koşarken birde ne görsün kaplumbağa kendisini geçmiş hatta yarışı bitirmek üzere son bir gayretle hızla koşarak kaplumbağayı geçmeye çalışmış fakat kaplumbağa yarışı bitirmiş. Bitiş çizgisinde bekleyen bir kaç hayvan çok sevinmiş. Kaplumbağayı havaya atıp tutuyorlar onun birinciliğini kutluyorlar tavşanda bir kenarda tek başına üzgün, üzgün duruyormuş yarışı kazanan kaplumbağa tavşanın yanına gelmiş. Kaplumbağa: – Tavşan kardeş önemli olan yaptığın her işte kararlı olmaktır, gereksiz övünmek ve kendini beğenmek sadece zayıflıktır. Ben seni daha hızlı olduğum için değil daha akıllıca davrandığım ve yaptığım işi ciddiye aldığım için yendim. Tavşan: – Haklısın bundan böyle en hızlı benim diye övünmeyeceğim. Kaplumbağa: – Ben artık yuvama döneyim uzun bir yol beni bekliyor. Kaplumbağa gülümseyerek yola koyulmuş , tavşan nihayet dersini almışve yaptığı hatayı anlamış o günden sonra hiç kendini övmemiş ve hiç kimseyle yarışmamış.[/FONT]
[FONT="][/FONT]